Hoe langer, hoe verder

In de loop van de tijd wordt je conditie steeds beter, en de belastbaarheid van de gewrichten steeds hoger. Daarmee neemt ook de behoefte toe om de rondjes groter te maken. Zo werd het rondje in Huizen na verloop van tijd een rondje om Huizen.

Afgelopen zondag wilde ik eens iets anders! Mijn lange duurlopen beslaan inmiddels zo'n 16km, en ik besloot eens een heel ander rondje te gaan. Ik liep over de Gooiergracht (Welke bij ons op de ringweg begint) helemaal af naar het zuiden. Eerst over een zandpad, later in laren nog steeds op de Gooiergracht langs de buitenkant van Laren. Toen, nog steeds rechtdoor het bos in, langs de witte bergen (de echte, niet het motel) naar het viaduct. Ik was van plan om door te gaan tot 't Bluk, maar ik was bang dat dat net iets te ver zou zijn! Dus ging ik hier rechts af langs de A1, helemaal tot het ziekenhuis, en toen over de tafelbergse heide terug naar huis.

Sinds een paar maanden heb ik een wandel-GPS welke ik in mijn heuptasje meenam. Later kan ik dan mijn route op de kaart zien:(Klik voor een grote weergave)
Nu pas viel het mij op hoe klein Laren en Blaricum zijn. Mijn eerdere rondjes om Huizen besloegen ook zo'n 16 km, maar dit rondje van 16km voert geheel om de bebouwing van Laren én die van Blaricum heen.

Het lopen van zo'n afstand geeft een ongekende vrijheid. Je loopt, loopt en loopt, als maar verder. Afstanden vervagen, en je verbaast je er over waar je allemaal in zo'n relatief korte tijd kunt komen....