19 februari 2008

Bloed, zonder zweet en tranen

Vanavond was het weer zover, een rondje op de blote voeten. Wat bezielt een mens vraagt u zich af. Zelf doe ik dat soms ook. Maar het loopt wel héél erg lekker.

Ik loop in het Gooi, daar zeggen mensen niet zo snel wat ze denken. Een paar keer passeerde ik mensen die als het ware stiekem een beetje naar beneden keken, maar toch ook weer strak voor zich uit. "Wat ik hier zie is gek" hoor je ze denken, maar ze zeggen niets. Eigenlijk wel jammer, ik vind het best leuk om over te praten. (Maar daarvoor heb ik natuurlijk deze blog.) Dit stilzwijgen werd verbroken door twee kleine jochies. Een eindje achter mij hoorde ik ze opeens roepen: "Moet je kijken, hij loopt op blote voeten!". Ik vind dat wel leuk, kinderen zijn spontaan.

Mijn voetzolen vonden het wat minder. Ik heb langer gelopen dan vorige week, en ook langer aan één stuk. Het rondje van vanavond was denk ruim 3,5 km. Ik ben getrakteerd op twee grote blaren onder de bal van mijn beide voeten. Het lopen (wandelen) is nu bijna onmogelijk. Er zit ook een snee of kloof onder mijn grote teen. Het bloed uit de titel. Zweten doe ik niet op deze korte runnetjes, en huilen natuurlijk helemaal niet.

Volgende keer dus iets minder van stapel lopen. Mijn voetzolen (ik loop eigenlijk pas voor de tweede keer écht op blote voeten) hebben ook tijd nodig!

12 februari 2008

Voor het eerst bloot

Ik had er vandaag de hele dag op zitten broeden: Mijn voetzolen hielden zich goed de laatste keer in de waterschoenen en vanavond zou ik echt uit de schoenen gaan. Het heeft iets aparts, de eerste stap op de grindtegels bij de voordeur. Ik wist ook meteen weer hoe dat voelde, een tijdje geleden had ik al eens een heel klein stukje geprobeerd.

Ik heb deze keer denk ik 2 à 3 km gelopen op asfalt, stoeptegels, klinkertjes, zandpad en gras. Ik wist niet dat ik op mijn BV rondje (dat ik nog niet eerder BV had afgelegd) zoveel verschillende soorten ondergrond tegen kwam. En om eerlijk te zijn: Het viel tegen. De soepele gang die ik met de waterschoenen had werd verstoord doordat ik goed moest opletten waar ik mijn voeten neerzette. Want blote voeten is toch nog een heel verschil met de dunne waterschoenen. Het moet wennen maar ik heb er nog steeds vertrouwen in.

Nu, een paar uur later zit ik met pijnlijke voetzolen. Het is wel een troost dat de pijn zakt. Waren het eerst mijn kuiten, toen mijn achillespees, en nu mijn voetzolen. Lager kan het niet.....

Tot nu toe zijn mijn kuiten en mijn achillespees rustig. Dat is toch weer een stapje voorwaarts. Ook had ik nog niet eerder zo'n stuk op blote voeten gelopen. Maar het is nog een heel eind te gaan......

05 februari 2008

Stapje voor stapje

Deze titel is figuurlijk bedoeld, hoewel, hardlopen doe je natuurlijk altijd stapje voor stapje.

De afgelopen twee weken heb ik weer regelmatig op mijn waterschoenen gelopen. Dit gaat wel ten koste van mijn normale trainingsomvang, normaal zo'n 30km per week. De laatste twee keer heb ik geen last meer gehad van mijn kuiten. Ook mijn voetzolen (die het in die dunne waterschoenen ook moeilijk hadden) houden zich tegenwoordig een stuk beter. Dat is het goede nieuws.

Wat minder is die vermaledijde achillespees. De laatste twee keer speelde de rechter pees behoorlijk op. De dag na het lopen is hij pijnlijk bij aanraken maar hij herstelt wel weer vrij vlot. Ik doe er oefeningen om hem sterker te krijgen. Het gevolg is wel dat ik qua trainingsomvang behoorlijk heb ingeleverd. Een waterschoenen training is op het moment nog maar 4km, met daarbij regelmatig wandelen. De dagen dat ik op mijn hoge-hakken-schoenen loop doe ik dat om mijn achillespees wat te ontzien en loop ik eigenlijk ook maar 4km. Met drie trainingen zit ik dus op slechts 12km!

Er is dus vooruitgang (kuiten, voetzolen) maar ik moet erg voorzichtig blijven omdat ik niet op blessures zit te wachten. Er zal toch een tijd komen dat ook mijn achillespees een beetje snapt wat er van hem verwacht wordt??? En dat ik zo' prachtige zweef fase krijg, zoals op de foto?