Tweede BAV wintercup geeft een nieuw PR

Zondag 10 december had ik tot in de ochtend niet het idee dat ik een goede tijd zou lopen. Ik was de afgelopen tijd drukker dan normaal en had minder getraind. Zaterdag was ik de hele dag op een beurs en ik heb ook ongewoon gegeten. Ik ging slapen met een "blok" in mijn maag...

Maar, vlak voor de wedstrijd (thuis op de bank) merkte ik dat ik me toch wel fit voelde, mijn rust hartslag bleek slechts 44 te zijn! Mijn beste rust hartslag tot nu toe was 46, vlak voor de DtD loop. Daar dit getal een goede maat is voor de algehele conditie ging ik de loop toch met vol vertrouwen tegemoet.

In Baarn nog wat warming-up gedaan. Tijdens de loop moet ik goed op de hartslag letten. 160 is voor mij de kritische grens. Als ik daar boven kom raak ik snel vermoeid door verzuring van de spieren. Ook niet te snel starten, dat is een oude hardnekkige fout van mezelf.

Ok, het startschot, en daar gaan we! Inderdaad, rustig gestart. Hartslag kruipt omhoog en pas na ongeveer 10 minuten zat ik op de 160. Verder heb ik niet al te veel op de snelheid gelet. Uiteindelijk is de hartslag bepalend en harder kun je dan op een gegeven moment toch niet, ook al lig je achter op het schema...

Aan het einde van het tweede rondje (precies de helft dus) stond de grote klok op ruim 25 minuten. Finishen binnen de 50 minuten ging dus niet lukken, tenzij ik de tweede helft sneller zou lopen. Sneller lopen in de tweede helft zat er echter niet in, maar tempo vast houden en ergens tussen 50 en 51 eindigen moest toch mogelijk zijn.

Ik heb een zware tweede helft gehad. Benen goed optillen heb ik bij Zuidwal geleerd, tenen omhoog houden, zodat pezen gespannen zijn! Dat alles werd de tweede helft steeds moeilijker. "Rechtop, benen omhoog, tenen aanspannen" bleef ik maar herhalen. De derde ronde was in 12 minuten. Dat is net aan op schema. De vierde ronde ga je aftellen. Steeds denk ik: "Hier kom ik pas in januari weer langs, tijdens de BAV III." Aan het einde van de vierde ronde stond de klok op 49 minuten, maar dan ben je er nog niet! Op dat punt moet je nog drie a vierhonderd meter afleggen naar de finish plaats. Toen heb ik alles uit de kast gehaald. Op het laatste stuk kon ik nog iets versnellen en wat mensen inhalen. En ja, binnen de 51 minuten gefinisht. Dat is een volle minuut sneller dan de BAV wintercup I. Ik ben heel tevreden. Komende maand weer goed trainen zodat ik in januari misschien binnen de 50 kom....


De grafiek welke door mijn maatje de S625X is gemaakt laat zien dat ik mooi vlak gelopen heb. Zowel de hartslag als de snelheid blijven vrijwel horizontaal. Klik op de grafiek voor een grotere weergave.

Laatste trainingsweek

Dit is alweer de laatste week van mijn serie trainingen bij zuidwal. Ik deed mee aan een 10-weekse cursus voor de (iets) gevorderde lopers. Ik heb in die 10 weken veel aan snelheid gewonnen, maar eigenlijk met wedstrijden (zie Wolfskamerloop en de BAV wintercup) niet spectaculair sneller geworden. Aan de ene kant had ik wat pech met mijn conditie van de dag, aan de andere kant denk ik dat mijn snelheid op de 10 km nog moet komen. De 5 km kan ik (maar deed dat niet bij de Wolfskamerloop) nu wel in 25 minuten. De 10 in 50 wil nog niet...

Nu eerst op woensdag (mijn voorlaatste training) lekker appeltaart ter afscheid, en dan volgende week mijn eigen trainingen weer oppakken.

Ik heb overwogen om me bij Zuidwal aan te sluiten, maar ga in ieder geval eerst nog even "vrij" lopen om te zien hoe dat ook al weer beviel....

Twee minuten teveel bij de BAV wintercup

Was ik bij de Wolfskamerloop 2 minuten later dan gewild door een opspelende maag, ook bij de BAV wintercup liep ik twee volle minuten langzamer dan geplanned.

Misschien was het ook iets te ambitieus, ik had de lat gelegd op 50 minuten voor een traject van nét geen 10 km. Dit komt neer op 12 km/h. Het is de snelheid die ik ook bij de Wolfskamer had willen lopen. De eerste 3 à 4 km lag ik perfect op het goede tempo, niet te snel en niet te langzaam. Daarna werd ik moe en daalde het tempo.

Het was niet optimaal. 's Ochtends had ik het koud, en daardoor kleedde ik me te dik voor de loop. Onderweg had ik het dan ook te warm en mijn maag hielt zich weer niet echt rustig, hoewel het wel veel beter ging dan tijdens de Wofskamerloop. Het voordeel van deze eindtijd is dat ik in december tijdens wintercup II weer een mooie kans heb het beter te doen.

Al met al ga ik niet zo snel vooruit als ik gewild/gehoopt had. Ik kan allerlei redenen bedenken maar uiteindelijk heb ik het niet gehaald....

Resultaat: 51:55 voor 9900 meter. Snelheid 11.4 km/h

Verhoogde hakken

De irritatie aan mijn achillespees wilde niet echt overgaan. Niet dat ik er veel last van heb, maar ik voel meer dan je zou verwachten. Ik heb hier vorige week met de trainers van Zuidwal over gesproken. Zij dachten dat de achterkant van mijn schoen teveel drukt op mijn pees, waardoor de pijn (groot woord) niet echt wil overgaan.

Afgelopen zaterdag ben ik bij de hardloopwinkel langs geweest. Daar verkochten ze mij inlegzooltjes onder de hak, waardoor de schoen nu iets lager op mijn pees drukt. Inderdaad heb ik sindsdien niet veel last meer gehad, maar het blijft afwachten. Eventueel kan ik mijn schoen wat inknippen aan de achterkant, waardoor de druk op mijn achillespees ook afneemt.

Inmiddels gaan mijn trainingen bij Zuidwal onverminderd voort. Afgelopen zaterdag heb ik de 20km/h bereikt! (op een zeer kort moment, tijdens een 100 meter sprintje)

DeWolfskamerloop en mijn S625X

Tijdens de Wolfskamerloop heeft mijn hartslagmeter alles nauwlettend in de gaten gehouden. Een maal thuis gekomen komt de grafiek er met een druk op de knop uit. In het plaatje zijn 3 lijnen te zien, de onderste geeft de hoogte weer. Bij de Wolfskamerloop zijn er een aantal glooiingen welke hier zichtbaar zijn. De andere lijn die het witte gebiedt omsluit is de hartslag, met op de achtergrond in kleur de hartslag zones. (Rood is het verzurings gebied). De losse (kale) lijn is de snelheid:

Klik op het plaatje om een versie op ware grootte te zien. Vlak voor het einde valt de snelheid terug omdat ik moest doen wat in de vorige post is beschreven. Dit duurt ca 2 minuten.

Voor de S625X van Polar had ik de RS200sd, maar ik kreeg de kans om deze meter te ruilen, zie mijn eerdere bericht.

Wolfskamerloop 2006

Op 29 oktober van dit jaar werd weer de Wolfskamerloop gelopen. De wolfskamerloop van vorig jaar was mijn allereerste recreatieloop. Destijds deed ik er een dikke 28 minuten over en gezien mijn trainingen bij Zuidwal ging ik deze keer zeker voor de 25, en diep in mijn hart dacht ik het nog wel iets sneller te kunnen.

Nu wil het ongelukkig toeval dat ik de avond vóór de loop 's avonds een verjaardag had. Die avond heb ik teveel gegeten, en is het (veel) te laat geworden. Ik had bij de start dan ook een behoorlijk blok in mijn maag. Maar toch stond ik vol vertrouwen aan de start, het zijn tenslotte maar 5 km's....

De eerste 4 km gingen best redelijk. Ondanks het oncomfortabele gevoel in mijn maag lag ik aardig op schema voor een eindtijd tussen de 25 en 26 minuten. Maar na de 4 km begon mijn maag zo erg op te spelen dat ik mijn snelheid moest terug brengen tot snel-wandel tempo. Het leek daarmee iets beter te gaan, maar bij de 4.5 km (500 meter voor de finish!!!) moest het er uit.... Ik heb (gelukkig nog in het bos) langs de kant staan over te geven ;-(

Des ondanks was mijn tijd 27:23, beter dan vorig jaar (28:13) maar het had véél beter gekund... Jammer, maar volgend jaar probeer ik het gewoon weer!

Trainingen bij Zuidwal

Mijn trainingen bij Zuidwal gaan nu de vierde week in. In deze weken heb ik totaal anders hardgelopen dan het afgelopen jaar. Veel snelheid en kracht trainingen. Ik moet zeggen ik mis mijn zalige duurloopjes op langzaam tempo wel. Daarentegen gaat mijn loophouding en daarmee mijn snelheid goed vooruit!

Doorgaans beginnen wij die training met een uitgebreide warming-up. Dus niet zomaar even wat inlopen, maar ook veel oefeningen om arm en beenspieren te versterken, en de loophouding te verbeteren. Dan volgen meestal de snelheidstrainingen. Als ik mijn (onvolprezen) S625X mag geloven heb ik inmiddels al bijna 18km/h gelopen (wel voor korte tijd...)

Ik was van plan om op maandag avond steeds op eigen gelegenheid een rustig loopje te doen, maar dit werd mij door de trainster afgeraden. Ik moet ook zeggen dat mijn achillespees rechts af en toe opspeelt. Ik houd me dus maar aan het advies. Vandaag voelt mijn achillespees heerlijk. (Ik voel hem dus eigenlijk niet, zoals het hoort!) Vanavond weer naar de training!

Hardlopen en diabetes

Nadat ik afgelopen jaar door het hardlopen heb kunnen voorkomen dat ik aan de cholesterolverlagers moest geloven, heb ik nu mijn medicijngebruik ivm diabetes II tot nul weten terug te brengen. De diabetes is uiteindelijk natuurlijk niet genezen, maar door het afvallen en de grote lichamelijke inspanning (beide dankzij het hardlopen) hoef ik op dit moment geen medicijnen meer te nemen!!

Ik ben hier ontzettend blij mee.

The week after

De damloop zit er weer op. Zoals verwacht had ik een behoorlijke spierpijn op maandag, maar dinsdag voelde alles al weer een stuk beter. Ik heb zowel maandag als dinsdag niet meer getraind, de boel moet eerst weer wat herstellen.

Op woensdag begon mijn hardloop cursus. Op de site van zuidwal (onze plaatselijke atletiekvereniging) had ik gelezen dat er een cursus komt voor de gevorderde hardloper. Enige eis was dat je 20 minuten achtereen kunt hardlopen. Wel, dat is geen probleem.

De cursus woensdag begon met een warming-up en een cooper test. Simpel gezegd: in 12 minuten zoveel mogelijk km's lopen. Dit was na de Damloop eigenlijk een (te) grote inspanning, maar ik was toch ook wel benieuwd naar het resultaat. Ik rende 2,53 km in die 12 minuten, hetgeen duidt op een 'zeer goede' conditie.

De cursus duurt vanaf nu 10 weken, en vindt plaats op woensdag avond en zaterdag middag. Mijn derde wekelijkse training moet ik dan maar (noodgedwongen) op maandag doen...

Dam tot Damloop 2006

Het is zondag 17 september, de dag waar ik de afgelopen maanden voor heb getraind. Ik moet starten om 14:25. Wij (vrouw, dochter en ikzelf) gaan met de auto naar Weesp, alwaar een redelijk groot P&R terrein is. Vanaf Weesp gaan we met de trein naar Zaandam, maar ik stap onderweg op Amsterdam CS al uit.... Ik loop de rest.

Ik kom ruim op tijd in mijn startvak aan (zie foto boven), startvak 12 waar ik straks met 2749 andere lopers zal starten. Om een beetje op stoom te komen loop ik vast wat heen en weer, en doe wat rek en strek oefeningen. En dan klinkt het startschot. Het duurt daarna nog een paar minuten voor ik daadwerkelijk de startlijn passeer. Maar de champion-chip zorgt er voor dat mijn tijd ook pas ingaat als ik bij de start ben, dus dat maakt niet uit. Precies op de startlijn druk ik mijn meter in, zodat het hele wedstrijdverloop door mijn hartslag meter wordt geregistreerd. De run is begonnen!

Vanaf het station gaan we in een grote boog door de IJ-tunnel. Heel apart, van de tunnel is een tunnelbuis geheel afgesloten voor het verkeer, en wij gaan daar rennend doorheen. (Ook nog tegen de richting in ;-). Van mijn trainingen weet ik dat 11 km/h haalbaar moet zijn, dat is dus ook mijn streefsnelheid. Maar de tunnel in is hoogje af, en voor dat ik het weet ga ik te snel. Inhouden dus, want ik wil zeker in het begin niet alle energie verbruiken. Alsof ik de afstand afleg met een auto, met maar 1 liter benzine. Niet te snel, want dan is de benzine op voordat ik er ben. Maar ook niet te langzaam, ik hoef niets over te houden! Als we de tunnel uitkomen zie ik een breed spoor van rennende geeloranje T-shirts voor mij uit; de meeste van de lopers dragen een door de organisatie aangeboden shirt met opgedrukt startnummer.

Voorbij de tunnel door de bouwput van de noord-zuidlijn, maar daarna door de gezellige Amsterdamse wijken. In elke straat is muziek, en staan de bewoners te juichen. Ook staan er veel kinderen met water. In de Efteling is een attractie die "Carnaval" heet. Je zit in een karretje en om elke hoek zie je weer andere gezellige taferelen. Ook hier. Na elke hoek is het weer een verassing hoe de straat eruit ziet, en wat voor muziek er draait.

Hierna volgt een wat saaier stuk, tussen Amsterdam en Zaandam. Er staat hier en daar wel muziek te spelen. Halverwege krijgen we een traktatie van Nike/Apple, zij hebben een nieuw product, de iPod voor hardlopers. De traktatie wordt niet door iedereen op prijs gesteld. Ook ik vond het wat minder. We moesten door een tunnel lopen met laser shows. De tunnel was behoorlijk donker en ook niet al te breed. Volgens mij zou dat niet mogen bij zo'n groot hardloop festijn.

Mijn hartslag noteert inmiddels zo'n 88%, ik heb nog wat over en dat lijkt me een goede zaak. Mijn snelheid ligt nog steeds net iets boven de 11 km/h. De snelheidsmeter welke ik in mijn horloge heb is toch heel handig. Het voorkomt dat je ongemerkt wat snelheid verliest waardoor je de streeftijd niet haalt.

Inmiddels zijn we in Zaandam aangeland. Met spandoeken wordt ons duidelijk gemaakt dat we nog steeds kunnen omkeren, maar dat dat niet (meer) korter is. Met andere woorden: we zijn over de helft! Ook in Zaandam heerst een gezellige sfeer. Bij het 15km punt staat een grote poort met registratiematten. Die matten dienen voor het registreren van het 15km punt. Eerder had ik die matten al gehad op 5 en op 10km. Maar nu overkomt me iets stoms... Ik dacht dat ik er al was! :-( Ik stop met hardlopen en ik eindig de registratie van mijn meter. Totdat het me opvalt dat andere lopers gewoon doorlopen. Toen had ik mijn vergissing door. Jammer, ik heb zeker een halve minuut verloren. Hierdoor eindig ik nét boven de 1:28 ipv er net onder, wat toch wat beter staat. Ook mijn snelheid zal nu nét onder de 11 liggen, hoewel dat niet veel is (10.967). Maar goed, ik start snel mijn meter weer, en ga nog voor de laatste 1.1 km.

De finish is ook (weer) een hele belevenis. Niet eerder heb ik bij een run zoveel mensen bij de finish gezien als hier. Ook vrouw en dochter stonden ertussen, met fototoestel. Helaas liep ik sneller dan de foto gemaakt kon worden ;-#


Uiteindelijk heb ik de 10 engelse mijlen gelopen in 1:28:02 en ben daar zeer tevreden over. Het plaatje hierboven laat mijn relatieve positie zien ten opzichte van alle individuele recreanten. (Plaats 3068 van 8304 totaal) Als je alleen de mannen rekent kom ik op 2581 van 5346. Voor het eerst dat ik in een wedstrijd bij de eerste helft zit...

Startnummer 27089

Ja, ik kwam thuis en daar lag de enveloppe! Alles dus goed gekomen, en achteraf ruim optijd. Ik start in de eerste trimgroep om 14:25 uur in startvak 12....

Voor die tijd nog één keer een temporun, morgen (woensdag) of overmorgen.

Damloop perikelen

Het is nu dinsdag, en heb nog steeds de post van Johan niet binnen. Het wordt wel spannend. Ik denk dat het bij de post gewoon druk is, juist bij het sorteercentrum in Amsterdam waar mijn post wordt gesorteerd, werden in de afgelopen week 10-duizenden damloop enveloppen op de post gedaan.

Voorlopig zit ik dus zonder t-shirt met startnummer en champion-chip. Ik hoop dat de post vandaag de lang verwachte enveloppes bezorgt...

Maar, gisteren toch maar mijn duurloop gedaan. Ik heb 100 minuten aan één stuk door gerend. Wel in een zeer matig tempo, ik heb de 15 km (net) niet gehaald. Ik merk wel dat ik niet in staat ben het tempo constant vast te houden. Naar mate de tijd verstrijkt, loopt mijn hartslag op, of gaat mijn snelheid naar beneden.

Startbewijs Dam tot Dam loop

Vandaag ontving ik een berichtje van Johan, hij heeft het starterspakket van de Damloop binnen. Voor mij een opluchting dat dit zo mooi optijd binnen is. Johan moet het pakket nl weer doorsturen naar mijn adres. Mijn groot(st)e angst was dat Johan het pakket pas in de laatste week zou ontvangen, en dan moet ik maar zien of ik het nog optijd binnen heb!

Ik ben volop in training voor de Damloop en zie er erg naar uit. Ik doe zeker nog verslag van dit spektakel!

Hartslagmeter geruild

Als alles goed gaat, ruil ik dit weekend mijn hartslagmeter om. Ik heb/had de RS200sd van Polar, welke goed beviel. Polar heeft ook een aanzienlijk duurder model, de S625X (foto) welke veel uitgebreider is. Nadeel van dit metertje is dat hij veel groter is, en er wat lomper uitziet....

Vorige week las ik in mijn faforiete hardloop forum dat een dame aldaar de S625X heeft en hem eigenlijk wel wil ruilen voor een RS200sd. Wel een rode....

Het toeval wil dat ik een rode heb, ik ben er meteen op af gegaan! Het voelt als het winnen van een prijsvraag... De S625X is bijna 2x zo duur.

Ik moet nog afwachten of alles doorgaat, we hebben een week op proef afgesproken.

De Obergailtaler Berglauf

Op 30 juli dit jaar was ik op vakantie in Oostenrijk. Wij gaan altijd naar dezelfde streek, en ik wist dat daar jaarlijks een aantal renners de plaatselijke berg oprennen. Een ware uitdaging sinds ook ik hardloop.

En daar stond ik dan, om 8 uur 's ochtens tussen de mederenners, klaar voor de monstertocht. Vrouw en dochter waren al met de auto omhoog tot halverwege, om de rest te lopen. Ze zijn extra vroeg vertrokken om optijd voor de finish boven te kunnen zijn. Hierdoor was ik al vrij vroeg bij de inschrijving, en zo ontdekte ik nog enkele nederlanders. Twee van hen stonden zelfs op dezelfde camping! Eén van die twee claimde zeker laatste te worden, een claim die ik zelf ook deed. Achteraf zou blijken dat we beide laatste zouden zijn, hij in de M40 categorie, en ik in de M50 categorie.

Dank zij mijn testrun welke ik de woensdag vóór deze run had gedaan, wist ik dat je zeer rustig omhoog moet rennen, omdat je anders jezelf volkomen stuk loopt. Dat hield ik goed in gedachte. De eerste paar km waren vlak en de complete groep van zo'n 95 lopers liepen als groep naar de voet van de berg met zo'n 11 km/h. Omdat ik mijzelf niets inbeeldde over de eindtijd was ik al achter in de groep gestart. Een goede gewoonte in de loopsport, zo hoef je elkaar niet te passeren. De snelle vooraan, de langzame lopers achteraan.

Toen de berg op. Hier haalde ik al snel wat lopers in die beslist te snel gestart waren. Maar, erg snel ging ik zelf ook niet. De andere nederlander welke ook als laatste zou eindigen heb ik nog lang vóór mij gezien, maar de afstand werd steeds groter. Rennen tegen een berg op is een apparte ervaring. Je haalt gewoon geen snelheid, met 6 à 7 km/h moet je al blij zijn, op vlak terrein is dit net iets sneller dan wandelen!!

Maar, de run ging beter dan de testrun van 3 dagen geleden. Ik kwam aan op 1 uur, 14 minuten en nog wat seconden. Vlak voor de finish maakte mijn dochter een foto.

Ik ben geeindigd als nummer 7 van de totaal 7 mannen van 50 tot 60 jaar. Laatste dus, maar niet 15 minuten ná de voorlaatste, waar ik eerst een beetje bang voor was. In het totale veld waren er nog ca 10 lopers die na mij eindigde. Ik ben dus tevreden..

Hier een link naar de berglauf (Österreichischer Alpenverein)

Vechtloop grafiek

Ik heb de vechtloop gelopen met de RS200sd van Polar. Met deze hartslagmeter kan ik van elke 400 meter zien wat de gemiddelde hartslag en de gemiddelde snelheid was.

De rode lijn geeft de snelheid aan. De drinkpauzes zijn duidelijk zichtbaar. De groene lijn is de gemiddelde hartslag, en de blauwe stippel de verzuringsgrens. Het sprintje op het einde had ik niet lang vol kunnen houden!

Terugblik op de vechtloop 2 juli 2006

En toen was het 2 juli, 1400 uur. Nadat de jeugd en de korte afstanden om exact 1400 uur waren vertrokken, gingen de lange afstanden (10, 15 en 21) 2 minuten later van start.

Ondanks de temperatuur liep ik de eerste km's lekker. Maar wat en vergissing! Ik had al eerder met mezelf afgesproken dat ik met deze temperatuur niet sneller dan 10-11 moest lopen. Maar het ging goed, en ik lied me door het veld meeslepen.... Ik zat dik boven de 11, sommige stukken zelfs boven de 12! Ik moest dat na een km of 5 bezuren. Mijn hartslag dreigde boven de verzuringsgrens te komen, ik moest dus kiezen, nu een stuk langzamer gaan lopen, of over een aantal minuten volledig stuk zitten.

Ik koos dus voor langzamer gaan. Na 6.8 km, de derde drinkpost. De eerste drinkpost had ik gemist, dat wil zeggen ik liep er wel langs, maar had niet op tijd door hoe het werkte. De tweede drinkpost scoorde ik inderdaad een bekertje water, om er vervolgens achter te komen dat je écht niet kunt drinken en lopen tegelijk. Deze derde drinkpost besloot ik het er van te 'nemen'. Gewoon gestopt en heerlijk wat water naar binnen gewerkt... Tijdens zo'n stop keldert je gemiddelde natuurlijk onmiddelijk, maar je lichaam herstelt ook weer wat (door het stilstaan) waardoor je later weer wat makkelijker (en sneller) loopt.

Ook de daarop volgende drinkpost (op zo'n 8km) Heb ik gepauzeerd. Daarna in een (langzame )run naar de finish. Nog even de schijn opgehouden toen ik langs de fotograaf kwam, maar ik was aardig stuk. Resultaat: 1:39:30 terwijl mijn streeftijd 1:20:00 was!!!

Niet bepaald een succes dus. Ik had zeker langzamer moeten starten om dit lagere snelheid langer vol te kunnen houden. Ik denk dat dan 10km/h mogelijk geweest zou kunnen zijn. Nu zit ik net iets boven de 9.

Uit de voorlopige uitslag sta ik binnen de 15km-mannen op de 39e plaast (van de 49). Ik ben toch blij met het resultaat. Ik denk da

Hoe het begon

Via mijn ziektekosten verzekering (Zilveren Kruis) kreeg ik een aanbod om tegen gereduceerd tarief mee te doen aan de hardloop clinic van start to run. Omdat ik er zelf van overtuigd ben dat bewegen erg gezond is, én omdat hardlopen mij ook wel leuk leek, ben ik dit gaan doen.

Mijn eerste clinics waren in september 2005. Op het moment dat ik dit schrijf dus ongeveer een jaar geleden. Het totale start to run programma bestond uit twee maal 6 clinics van ongeveer 90 minuten. De eerste serie van 6 in september, de tweede serie van 6 in maart daarop volgend.

Het hardlopen beviel mij vanaf het begin goed. Je begint erg voorzichtig, slechts één minuut hardlopen, gevolgd door één minuut wandelen, en dat een keer of 10 achter elkaar. Destijds was dat al een hele opgave, hoewel ik het redelijk kon volhouden doordat ik met (race)fietsen een redelijke conditie had opgebouwd. Na de eerste serie van 6 clinics was ik zover om mijn eerste (5km) wedstrijd te lopen. Ik deed mee aan de wolfskamerloop in oktober 2005.

Tussen de clinics in september en die van maart ben ik consequent doorgegaan met 3x per week trainen. In maart was ik al duidelijk geen beginner meer maar deed toch mee met de start to run serie van maart. Hier heb ik veel geleerd met betrekking tot een juiste houding en looptechniek. Lees de rest van mijn verslagen om een indruk te krijgen van mijn nieuwe maar wel zeer positieve verslaving!